Η ποιητική συλλογή της Συρρακιώτισας Ελένης Ζιώγα

Από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ, στη σειρά Ποίηση, κυκλοφόρησε το βιβλίο μιας ανήσυχης, πολύπλευρης παρουσίας στον χώρο της τέχνης.
Η Συρρακιώτισα Ελένη Ζιώγα (ηθοποιός, σεναριογράφος και στιχουργός) στην συλλογή ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΛΛΟΥ συγκεντρώνει τους στίχους των τραγουδιών της, αλλά και τα ποιήματά της.
Τα τραγούδια της Ελένης Ζιώγα είναι γνωστά, αγαπημένα και πολυτραγουδημένα. Κι όλα, ερωτικά. Τα ποιήματά της είναι λιγότερο γνωστά, πιο κρυφά, πιο μυστικοπαθή (και γι αυτό, βαθύτερα ερωτικά…) Στα τραγούδια ιστορούνται «των ερώτων τα θαύματα» σ’ όλες τις εκδηλώσεις τους: οι στίχοι μιλούν για την προσδοκία, την αναζήτηση ή τη χαρά της αγάπης, αλλά και για τη λύπη, την συντριβή και την προδοσία. Τα ποιήματα εστιάζουν κι αυτά σε ανθρώπινες σχέσεις, πιο απλές ή πιο πολύπλοκες, ιστορούν εικόνες της καθημερινότητας ή τοπία της ψυχής και της μνήμης.
Χαρακτηριστικό και κοινό γνώρισμα των ποιημάτων και των στίχων της Ελένης Ζιώγα είναι η εγγενής μουσικότητα και ο ρυθμός, που διαπερνούν και διατρέχουν, ρίγος και ρεύμα, τον λόγο τους, πλουτίζοντας και απογειώνοντάς τον.

Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο που διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου
"Tα γνωστά, αγαπημένα και πολυτραγουδημένα ερωτικά τραγούδια της Ελένης Ζιώγα και ανάμεσά τους δώρα ψυχής παυσίλυπα και ιαματικά τα "κρυμμένα" ποιήματά της. Από τη μία οι στίχοι που γράφτηκαν πάνω σε μουσική ή που τους έντυσε μουσική, και από την άλλη , στίχοι με μουσική ανήκουστη, σαν αύρα γύρω τους ή σαν ίζημα αστρικής σκόνης στο βυθό τους."

Τα τραγούδια της Ελένης Ζιώγα  είναι γνωστά, ( " Το τσιγάρο", " Τα εφτά ποτήρια" ,' Ο φύλακας Άγγελος" " Χωρίς αναπνοή" κ.λ.π.)

'Ένα αντιπροσωπευτικό ποίημα απ’ το βιβλίο της που είναι και επίκαιρο στις μέρες μας είναι :  
" Το Μεσολόγγι που έκλαιγε":
                                                       Στραμμένη στη στεριά απέναντι
                                                             Η γυναίκα της Ζάκυνθος
                                                                    Προσευχόταν
                                                                   Ύποπτη σιωπή
                                                                 Τάραζε τον όρθρο
                                                 Κι αυτός προσγειώθηκε καβάλα στον ήλιο
                                                    -Αρχάγγελε Γαβριήλ τι ευαγγελίζεσαι;
                                                                       -Δάκρυα
                                                               - Να πας να το πεις
                                                            Στους σαλούς του βάλτου
                                                              Που ελπίζοντας ακόμη
                                                      Ποτίζουν τα παιδιά τους μ΄αφιόνι
                                                              -Κι αυτοί θα πεθάνουν
                                                                 Και οι ελπίδες τους
                                                              Και τα παιδιά τους ακόμη
                                                                  Και άλλοι πολλοί
                                                             Στα χρόνια που θάρθουν
                                                         Θα θαφτούν κάτω απ΄το χιόνι