Ναι, ρε! Εκεί έξω ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Γράφει η Ελένη Ζιώγα 

Κι όμως. Υπάρχουν. Υπάρχει μια Ελλάδα κρυφή που ρέει μυστικά στα όνειρα.

Αυτό το τοπίο του ρημαγμένου χάους, κρύβει μέσα στο χώμα του διάσπαρτους τους σπόρους της αθωότητας. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Πίσω απ΄τις βροντώδεις ασχήμιες, κάτω απ΄τα γκρεμισμένα μπαλκόνια, γεράνια φυτρώνουν ξανά στις γλάστρες και περιμένουν να ενώσουν τα κλαδιά τους σε δάσος. Ένα δάσος από γεράνια.

Την ίδια στιγμή που α-η-δοί (σωστής ορθογραφίας) που εκτρέφαμε για χρόνια με φύλλα δάφνης από πεντοχίλιαρα για να βγάζουν χρησμούς αέναης βλακείας μέσα από λαμπερά μικρόφωνα και να μερακλώνουν τους νεό-μαγκες της μαύρης αγοράς, ξαναβγάζουν τη δίφυλλη γλώσσα τους σιρίζοντας μ……ς , τη στιγμή που η δημοκρατία των υπόλοιπων «νόμιμων κομμάτων» βρίσκεται σε επιθανάτιο ρόγχο, υπάρχουν, ρε! ΥΠΑΡΧΟΥΝ. 

Οι καρδιές οι θαλερές ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

Οι ουρανοί και τα κύμματα υπάρχουν.

Τ” αστέρια και τα βουνά ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

Ναι, ρε! Εκεί έξω ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Ανένταχτοι, σκόρπιοι, άναυδοι, δακρυσμένοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. 

Που θέλουν το καλό το άλλου. 

Που μένουνε πιστοί στην αγάπη. 

Που ελπίζουν σε ένα θαύμα.

Που συγχωρούν. 

Που μετανιώνουν. 

Που σκέφτονται.

Ναι, ρε σεις. Είτε το θέλετε είτε όχι Άνθρωποι ακόμα ΥΠΑΡΧΟΥΝ….