Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Οι φίλοι του μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεόδωρος Παπαγιάννης, έκοψαν την πίτα τους





Κοπή πίτας απ' τον Όμιλο Φίλων Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεόδωρου Παπαγιάννη, στην Αθήνα.



Παρόν και ο συνδημότης μας γλύπτης





Ο Όμιλος φίλων του μουσείου έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα στις αρχές του Φλεβάρη 2013 στα γραφεία του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου Ιλισός

Προλόγισε η Πρόεδρος του Συλλόγου ΙΛΙΣΟΣ κ. Ελένη Ζωίδου Παπαϊωάννου  

Έγινε μια σύντομη ανασκόπηση των πεπραγμένων του Ομίλου και ο Γλύπτης Θόδωρος Παπαγιάννης αναφέρθηκε στις δραστηριότητες του Μουσείου.

Αναπτύχτηκε και προβληματισμός από τα μέλη του για τα μελλούμενα να γίνουν στο Μουσείο.

Το Μουσείο που δημιουργήθηκε στο Ελληνικό Ιωαννίνων του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων
Ο γλύπτης και δημιουργός του μουσείου Θόδωρος Παπαγιάννης στο προλογικό του σημείωμα στην ιστοσελίδα του μουσείου ...
γράφει σχετικά:
Η μοναδικότητά του έγκειται στο ότι περιλαμβάνει έργα που μιλούν για τον τόπο μας, την Ήπειρο και την ιστορία της. Για ό,τι τη δόξασε και την έκανε σεβαστή στον κάθε Έλληνα που ακούει το όνομά της.
Ο γλύπτης με την πρόεδρο κα Ελένη Ζωίδου
Είναι μοναδικό, γιατί μιλάει για το ψωμί, για τον ευεργέτη, τον ξενιτεμένο, τον πνευματικό άνθρωπο, τον Ηπειρώτη μάστορα, το βοσκό, το γεωργό, την πολύπαθη Ηπειρώτισσα μάνα και τέλος για τη μάθηση.
  Το Μουσείο φιλοξενείται σ' ένα ωραίο Σχολείο, εκεί που μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα. Κτίστηκε από σπουδαίους Ηπειρώτες μαστόρους με χρήματα του ευεργέτη Νικολάου Μαντελόπουλου, συγχωριανού μας.
Άλλοτε στέγαζε ένα μελίσσι από 150 παιδιά, που έδιναν ζωή και χαρά στον τόπο. Τώρα έχει πολύ λίγα. Κι είναι θλιβερό, είναι παρακμή για έναν τόπο να φθίνει ένα σχολείο λόγω έλλειψης παιδιών. Δείχνει πως ο τόπος πεθαίνει. Με παρηγορεί ωστόσο το γεγονός πως το Μουσείο είναι και αυτό ένα άλλου είδους σχολείο. Χωρίς να μπορεί να το αντικαταστήσει, θα είναι ένα σχολείο αισθητικής κι ένα κύτταρο πολιτισμού της περιοχής μας, με ιδιαίτερη έγνοια για την προστασία και αναβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και την ανάδειξη της ηπειρωτικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, όπως δηλώνει ο καλλιτέχνης, είναι μοναδικό, γιατί τα έργα:
·         Μιλούν για το ψωμί, την απαρχή του πολιτισμού κατά το Διαγόρα, που τόσο πολύ ταυτίστηκε με τον Ηπειρώτη και τη ζωή του.
·         Μιλούν για τον ξενιτεμένο και τον Ευεργέτη.
·         Μιλούν για τον πνευματικό άνθρωπο και τα γράμματα, για την πνευματική άνθηση που δημιουργήθηκε τη δύσκολη περίοδο της τουρκοκρατίας μέσα από λαμπρά σχολεία, με σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους ως δασκάλους, που κράτησαν ζωντανή την εθνική συνείδηση.
·         Μιλούν για τον χτίστη, που η μαστοριά του τον έκανε διάσημο και περιζήτητο στα πέρατα του κόσμου. Κι εγώ σεμνύνομαι να λέω πως είμαι ένας εργάτης απ' το συνάφι τους!
·         Μιλούν για τον κτηνοτρόφο και τον γεωργό, τον ξωμάχο του χωριού, που εκτός της κύριας δουλειάς του έκανε και άλλες χίλιες δύο
Εκθέματα στον αύλιο χώρο του μουσείου στο Ελληνικό του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων
 Ανάμεσα σ' αυτά τα έργα υπάρχουν και πολλά που είναι καμωμένα από τ' αποκαΐδια του Πολυτεχνείου, περίτεχνα συνδυασμένα και στολισμένα με άλλα υλικά ανακυκλώσιμα. Αντικείμενα δεύτερης χρήσης, πεταμένα, ξεχασμένα στις μάντρες, αλλά με τη δική τους ιστορία. Όλ' αυτά μαζί έδωσαν τραγικές μορφές, για να θυμίζουν το τραγικό γεγονός και να στέλνουν το μήνυμά του. Ήταν βλέπετε από ευεργέτες Ηπειρώτες καμωμένο και αυτό το υπέροχο πνευματικό ίδρυμα και η πολιτεία το εγκατέλειψε, όπως και τόσα άλλα έργα ευεργετών.

Στο Μουσείο υπάρχουν πορτρέτα σημαντικών ανθρώπων, όπως και πολλών απλών λαϊκών ανθρώπων οι μορφές. Η ιδιαιτερότητά τους οφείλεται στο ότι, πλην ελαχίστων, είναι τερακότες με χρώμα που προσθέτει εκφραστικότητα, πέραν του ότι ξαναβρίσκει το μίτο της χρωματισμένης αρχαίας Ελληνικής γλυπτικής. Στις προθήκες του διαδρόμου εκτίθεται μια μοναδική σειρά από προπλάσματα μεταλλίων και νομισμάτων, που φιλοτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια 40 περίπου χρόνων. Κι έτσι ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει ένα θέαμα που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο Μουσείο της χώρας μας.

Ιδιαίτερο θέμα και θέαμα είναι η τάξη με τους μαθητές, τα παλαιά θρανία, το δάσκαλο και τους θεατές. Η τάξη της μάθησης, όπως την ονομάσαμε.
Ειδική μνεία θέλω να κάνω για τα σχέδια που είναι σε μεγέθυνση και καταλαμβάνουν δεσπόζουσα θέση στο Μουσείο. Είναι επιλεγμένα απ' όλη την καλλιτεχνική μου διαδρομή, από τη στιγμή που αποφοίτησα απ' τη Σχολή μέχρι σήμερα.

Προσπαθήσαμε όλ' αυτά τα έργα να τα τοποθετήσουμε στο χώρο με άκρα λιτότητα, όσο πιο απλά μπορούσαμε, ώστε να είναι λειτουργικός και καλαίσθητος. Μακάρι να πετύχαμε το σκοπό μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου