Μετά όλα όσα συνέβησαν στην Αθήνα κυρίως αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της πατρίδος μας και ιδιαιτέρως κατά την διάρκεια της ψήφισης του μνημονίου στην Βουλή των Ελλήνων αλλά την καταψήφιση απ’ τον υπέροχο και περήφανο Ελληνικό λαό έξω απ’ αυτή, σήμερα το sirrakiotis.blogspot.com, σας παραθέτει ένα κείμενο που μας έστειλε η συγχωριανή μας ηθοποιός – σεναριογράφος – στιχουργός, Ελένη Ζιώγα και το οποίο ανήρτησε και στην προσωπική της σελίδα κοινωνικής δικτύωσης στο internet.
Αποτελεί έκφραση αγανάκτησης για όλα αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας με το περιβόητο «μνημόνιο» και θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί και έκφραση όλων των υγιώς σκεπτόμενων Δημοκρατικών Ελλήνων πολιτών.
Γιατί κατεβαίνω στο Σύνταγμα
Εγώ κατεβαίνω στο Σύνταγμα για ν’ αντιταχθώ στο ξεπούλημα της πατρίδας μου . Κατεβαίνω γιατί είμαι Ελληνίδα. Αριστερή, δεξιά , κεντρώα τι σημασία έχει; Είμαι Ελληνίδα. Όπως με λένε Ελένη. Έτσι με λένε και Ελληνίδα. Είμαι Ελληνίδα γιατί εδώ μένω. Στην Ελλάδα. Μιλάω Ελληνικά. Συνεννοούμαι μ΄αυτή την γλώσσα. Ζω μ΄αυτή την γλώσσα, ανασαίνω μ΄αυτή την γλώσσα, γελάω μ΄αυτήν την γλώσσα, θρηνώ μ΄αυτήν την γλώσσα, νοσταλγώ μ΄αυτήν την γλώσσα, ονειρεύομαι μ΄αυτήν την γλώσσα. Κουβαλάω μέσα μου το ήθος αυτής της γλώσσας. Αυτής της αρχαίας, πανάκριβης , πολύτιμης, υπερβατικής γλώσσας, που όταν η επιστήμη θέλει να βαφτίσει τις νέες ανακαλύψεις της σ΄αυτήν ανατρέχει και η ποίηση βρίσκει στα ατέλειωτα πελάγη της το συστατικό της ζωής.
Kατεβαίνω λοιπόν για την Ελλάδα μου. Για τη σημαία μου. Για το αίμα μου. Για τη γλώσσα μου. Και ας αναλογιστούν εκείνοι που θεωρούν την λέξη Έλληνας ταμπού , τη λέξη Ελλάδα βρισιά και τη σημαία μας αποκαΐδι. Αφήνοντας τον κότινο της Ελληνικότητας να τον καπηλεύεται ένα μόνο κομμάτι της κοινωνίας μας. Λες και είναι ντροπή να είσαι δημοκράτης, σοσιαλιστής, αντικαπιταλιστής και ταυτόχρονα πατριώτης.
Νισάφι. Το αίμα που χύθηκε για να σταθεί αυτός ο λαός ,μ΄αυτήν την ταυτότητα, εντός των ιστορικών του συνόρων –ναι, δυστυχώς, με σύνορα είναι γεμάτος αυτός ο ταλαίπωρος κόσμος και δυστυχώς ποτέ δεν θα πάψει να είναι, όσο θα υπάρχει, έστω και στο ελάχιστο, το αίσθημα της ιδιοκτησίας στην ανάπηρη ψυχή μας- το αίμα των νεκρών μας λοιπόν διεκδικεί από μας τιμές. Και θα διεκδικεί για πάντα. Αλλιώς να πάμε αλλού.
Σ΄αυτή την εξέγερση το διακύβευμα είναι η Ελλάδα. Που της ήπιαν το αίμα οι εκπολιτισμένοι υλιστές και της άφησαν ευτυχώς το πνεύμα.
Η Ελλάδα ,με τον Κοινοβουλευτισμό της ατόφιο όμως και με εμάς ώριμους πια ψηφοφόρους να ξέρουμε πού ρίχνουμε τα κουκιά μας.
Δεν μας φταίει το πολιτικό μας σύστημα αν κατάντησε έτσι, και από προστάτης του λαού έγινε όπλο εναντίον του. Φταίμε εμείς που δεν είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα, σε μόνιμη εγρήγορση , σε διαρκή επαγρύπνηση για το συμφέρον του συνόλου και όχι της πάρτης μας και για χρόνια ψηφίζαμε ωφελιμιστικά ή ανεύθυνα.
Για την Ελλάδα μου λοιπόν κατεβαίνω, την Δημοκρατική Ελλάδα μου, που την πατάει ανηλεώς η Γερμανική μπότα και που σαν αντάλλαγμα για τις πληγές που της προξένησε με τους πολέμους της, της πίνει τώρα και την τελευταία γουλιά αίμα και την πετάει άδεια στον κάλαθο των αχρήστων – τα άλλα περί των δικών μας πταισμάτων υποκρύπτουν μεν μια αλήθεια αλλά συγχρόνως και μια ύποπτη ανοχή ...-.
Γι’ αυτό λοιπόν κατεβαίνω στο Σύνταγμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου