«Ήπειρος: από την απελευθέρωση (1913) στο Αλβανικό έπος» του Χρίστου Α. Τούμπουρου

Ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης παρουσιάζει το θεατρικό έργο: «Ήπειρος από την απελευθέρωση (1913) στο Αλβανικό έπος», του Τζουμερκιώτη Συγγραφέα Χρίστου Α. Τούμπουρου
 
 

Την Παρασκευή (25/10/2013) και ώρα 20.00΄στο θέατρο του Δημαρχιακού Μεγάρου Ηλιούπολης (Σοφοκλή Βενιζέλου 114)

Ο Χρίστος Α. Τούμπουρος , γεννήθηκε στα Τζουμέρκα και συγκεκριμένα στην Άγναντα Άρτας (1952). 
Εκεί μεγάλωσε και εκεί έμεινε. Φεύγει συνεχώς από το χωριό και σ’ αυτό ξαναγυρίζει… 
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα Νομικά. 
Αργότερα σπούδασε και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με διορθώσεις κειμένων και με την επιμέλεια έκδοσης πολλών βιβλίων.
 Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και έχει γράψει ...
δυο βιβλία. «Αγναντίτικα Λιχνίσματα», μαζί με τον Χάρη Ζάχο και «Το Γυμνάσιο Αγνάντων, ο Πνευματικός Φάρος των Τζουμέρκων».
 Έχει γράψει εννέα θεατρικά έργα με κορυφαίο την "Τζουμερκιώτισσα μάνα" που παρουσίασε ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης. (12/12/2011)
Παθιασμένος με τα Τζουμέρκα, έχει γράψει χιλιάδες άρθρα που αναφέρονται κυρίως στην Τζουμερκιώτικη ζωή.


 Και δυο λόγια για το έργο που θα παρουσιαστεί σήμερα:

1913-1940 Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Από την απελευθέρωση στο Αλβανικό Έπος
 
«500 σχεδόν χρόνια σκλαβιάς, μας γεμίζουνε μνήμες...
100 χρόνια λευτεριάς, μας γεμίζουν ευθύνες!»

Κι ορκιστήκανε οι Ηπειρώτες.
Πάνω στο χώμα των νεκρών μας λέμε το όνομά τους
Πάνω στο χώμα το δικό τους σχεδιάζουμε τους κήπους και τις Πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα το δικό τους είμαστε. Έχουμε πατρίδα.

«Δεν ήρθε πρώιμα η άνοιξη κι ουδέ το καλοκαίρι.
Χαιρόμαστε, χορεύουμε και ψιλοτραγουδάμε,
γιατί ελευτερωθήκανε, αητέ, τα Γιάννενά μας!»

Συνέχισαν οι Ηπειρώτες με πολλή δουλειά και με ευθύνη τον αγώνα τους
να στήσουν την ελεύθερη Ήπειρο,
να δημιουργήσουν, με αισθητική και μαστοριά,
για να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας και ενός ατόφιου πολιτιστικού μέλλοντος.
Κι ούτε που πρόλαβαν να γιορτάσουν τη λευτεριά τους, ήρθε...

ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Κύριε πώς άφησες να ανοίξουν οι κρουνοί ν’ αδειάσει, να στραγγίσει το λαμπρό, ζεστό αίμα;
Τα εγκαύματα αμαυρώσανε τα μέλη μας, στράγγιξαν τα δάκρυα στα κόκκινα καψαλισμένα βλέφαρα.
Προφήτες της αγυρτείας, της επαιτείας μας ταπείνωσαν.
Μια σπίθα από το βλέμμα σου Κύριε, θα πάγωνε το μαύρο αίμα της λεηλασίας, της αρπαγής.
Κι αυτός ο πόλεμος έπνιξε κάθε όνειρο και έτσι χάθηκε κάθε ομορφιά αφού γέμισε ο ουρανός και η γη με στάχτες.
Και οι στάχτες πασπάλισαν τα βουνά της Ηπείρου και δεν άγγιξαν καν την ψυχή του Ηπειρώτη.

Ακούραστοι εργάτες της γης, της Παράδοσης και του Λαϊκού μας Πολιτισμού!
Στην Ήπειρο ενταμιεύθηκε και προβλήθηκε τόσο το κάλλος της Ηπειρώτικης φύσης όσο και η αγέρωχη ψυχή των Ηπειρωτών, με τους αγώνες και τις αγωνίες τους, με τη λεβεντιά και την υπερηφάνειά τους για την κοινωνική τους προσφορά!
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
Η αρπαγή των εδαφών και η υποδούλωση ξένων εθνών, η καταστροφή του ανταγωνιζόμενου έθνους, η καταλήστευση του πλούτου του

«Η αύξηση της παραγωγής προκαλεί αύξηση της αθλιότητας και από την εκμετάλλευση της φύσης κερδίζουν μόνο μερικοί και μάλιστα με το να εκμεταλλεύονται ανθρώπους. Αυτό που μπορούσε να είναι η πρόοδος για όλους, έγινε για το προβάδισμα λίγων, κι ένα, όσο πάει μεγαλύτερο, μέρος της παραγωγής χρησιμοποιείται για την κατασκευή καταστροφικών μέσων δεινών πολέμων. Στους πολέμους αυτούς, οι μανάδες όλων των εθνών αγναντεύουν, σφίγγοντας στην αγκαλιά τους τα παιδιά τους, αγναντεύουν κατάπληκτες τον ουρανό για να δούνε τις νέες φονικές εφευρέσεις της επιστήμης».

ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΙΘΩΣΑΝ και ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΜΑΣ …
Και πνίγηκε η Ήπειρος απ’ το αίμα.

Τα 'κλεισε τα σπίτια ο πόλεμος
κι έβαλε λουκέτο.
Κι έμεινε κι η γης αδούλευτη
κι η φτωχολογιά χωρίς -ψωμάκι,
με το ζωντανό το χαροπάλεμα,
με του χάρου το φαρμάκι.

Η προσφυγιά κίνησε κι απλώθηκε σ’ ολόκληρη την έκταση της Ελλάδας, σαν το ποτάμι που ξεχείλισε κι έχασε τη στράτα του, σαν το πεινασμένο κοπάδι π’ αναζητάει βοσκή.
Οι καταυλισμοί και οι περιμαντρωμένοι χώροι δε τη χωρούσαν πια και δεν την κρατούσαν.
Ενάμισι εκατομμύριο πεινασμένα στόματα. Ενάμισι εκατομμύριο φτηνά χέρια… Ενάμιση εκατομμύριο διψασμένοι άνθρωποι για δουλειά, για γαλήνη, για ελπίδα…
Κι άνοιξε η Ήπειρος τις αγκάλες της. Νέα Σαμψούντα, Νέα Σινώπη, ο Αρχάγγελος, η Νέα Κερασούντα, ο Παντοκράτορας, η πόλη της Πρέβεζας, ο Άγιος Θωμάς Πρεβέζης, η Νέα Σελεύκεια και η Πέρδικα Θεσπρωτίας, η Ηγουμενίτσα, οι Φιλιάτες, η Πλαταριά και το Γκρεκοχώρι.