Αντιστέκομαι...

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ

Σ' ένα κόσμο με σειρήνες, στους πολλούς δίχως ευθύνες και σε όσους δίχως

μνήμες μου μιλούν για τα παιδιά, αντιστέκομαι.

Σ' όλους που τα ξέρουν όλα, και σ' αυτούς που θέλουν τώρα όλα αυτά που
ούτε οι ίδιοι ονειρεύτηκαν, αντιστέκομαι.

Σε ατάλαντους κριτές, άγνωστης μάχης μαχητές που δεν πολέμησαν ποτέ,
αντιστέκομαι.

Στους άλλους, που μιλούν πάντα για άλλους, που δε βλέπουνε μπροστά τους
καθισμένοι στη σκιά τους, αντιστέκομαι.

Στους φίλους, που δεν ξέρουν τι είναι φίλος, που οι πόνοι όταν σε σφίγγουν
ψάχνουν πόρτα για να φύγουν, αντιστέκομαι.

Αντιστέκομαι στη βία, που τη βάφτισαν αγία και σε όσους έχουν μάθει ν' ασελγούν στην ιστορία, αντιστέκομαι.

Σε εραστές της εξουσίας, ( σπέρματα άνευ ουσίας ), σε γραφειοτρομοκράτες
δίχως ίχνος φαντασίας, αντιστέκομαι.

Στους βλάκες, τους κρετίνους, τους μαλάκες, που παντού με ξένες πλάτες
μας ξεσκίζουνε, αντιστέκομαι.

Στους φίλους, που δεν ξέρουν τι είναι φίλος, που οι πόνοι όταν σε σφίγγουν
ψάχνουν πόρτα για να φύγουν, αντιστέκομαι.

Μα μένω σ' ένα χώμα ποτισμένο μ' αίμα, και κόκκαλα σπαρμένο αυτών που
εμπιστεύομαι.
Εμπιστεύομαι τον ήλιο, τη σελήνη και το φίλο που ονειρεύεται, εμπιστεύομαι.
Τα παιδιά που όταν δακρύζουν σ' αγκαλιές που παν ν' ανθίσουν τις ποτίζουν με
φιλιά, εμπιστεύομαι.

Αναδημοσίευση