Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Τα "δίδυμα" χωριά Συρράκο και Καλαρρύτες

Συρράκο
Βρίσκονται τόσο κοντά που νομίζει κανείς ότι το ένα μπορεί να "αγγίξει" το άλλο, κι ας τους χωρίζει μια τεράστια χαράδρα. Η πορεία τους ήταν παράλληλη και οι ομοιότητες μεταξύ τους πολλές.

Ωστόσο, για πάνω από τριάντα χρόνια τα χωριά Συρράκο και Καλαρρύτες χωρίζονταν από τα σύνορα του ελληνικού κράτους. Ακόμη και σήμερα στέκονται παραδίπλα, όμως παραμένουν διαχωρισμένα ως προς τις μητροπόλεις, στις οποίες υπάγονται θρησκευτικά.

"Το Συρράκο βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Λάκμος ή Περιστέρι στα 1150 μέτρα υψόμετρο και ανάμεσα σε δύο χαράδρες, αυτή του Καλαρρύτικου ή Χρούσια ποταμού κι εκείνη του ποταμού Βάλα Μάρε. Οι Καλαρρύτες χτίστηκαν στις δυτικές πλευρές της οροσειράς της Πίνδου, σε υψόμετρο 1200 μέτρα.

Τα δύο χωριά γεωγραφικά εντάσσονται στην περιοχή των Τζουμέρκων. Βόρειά τους βρίσκονται τα ορεινά βοσκοτόπια και η τοποθεσία Μπάρος, το πέρασμα από τη Θεσσαλία στην Ήπειρο
", λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αντιδήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων Ελένη Κολοκούρη.

Ξετυλίγοντας την ιστορία του τόπου, στέκεται ιδιαίτερα στην παρουσία του βλάχικου στοιχείου που είχε καταφέρει να αποσπάσει προνομιακή φορολογική μεταχείριση από τους Τούρκους, γιατί βόλευε στους τελευταίους το πέρασμα προς τη Θεσσαλία και την Ήπειρο. "Όλη η περιοχή βρίσκονταν υπό την προστασία της Βαλιδέ Σουλτάνας, της βασιλομήτορος" σημειώνει και υπογραμμίζει ότι η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη ήταν ένα φυσικό επακόλουθο.
Καλαρρύτες

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προόδου αυτής είναι η παρουσία μεγάλων ασημουργών και εμπόρων σε όλη την Ευρώπη και ειδικότερα στην Ρώμη, όπου εγκαταστάθηκε ο Σωτήρης Βούλγαρης, δημιουργός του διάσημου σήμερα οίκου κοσμημάτων Bulgari. Ασημικά, κτηνοτροφικά προϊόντα, υφαντά, κάπες και άλλα υφάσματα κατακτούν τις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού όμως η πρόοδος ανακόπτεται με την επανάσταση του 1821. Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική, όπως κι εκείνη του πολέμου του 1940. Πολύ αργότερα, πληθυσμοί κτηνοτρόφων που είχαν διαφύγει επέστρεψαν στα χωριά για να τα ξαναχτίσουν από την αρχή, με την ίδια παραδοσιακή αρχιτεκτονική ώστε να θυμίζουν την παλιά τους αίγλη.

Δεν ήταν, όμως, μόνο οι κτηνοτρόφοι που κράτησαν τον τόπο ζωντανό. Πολλοί Συρρακιώτες και Καλαρρυτινοί, που μετακινήθηκαν στα Γιάννενα, την Άρτα, την Πρέβεζα και την Πάτρα αποφάσισαν να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, τα οποία επισκέπτονται πια τα Σαββατοκύριακα. Η Εγνατία Οδός, άλλωστε, έχει διευκολύνει σημαντικά την πρόσβαση με αποτέλεσμα την άνθηση του τουρισμού τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα.

Σε ό,τι αφορά στα καταλύματα, υπάρχουν πέντε ξενώνες στο Συρράκο και άλλοι τόσοι στους Καλαρρύτες, ενώ οι σπεσιαλιτέ της περιοχής περιλαμβάνουν τις παραδοσιακές πίτες με καλαμποκίσιο αλεύρι (μασόντρες), το αρνάκι στο φούρνο, τις νάνες (χόρτα που βγαίνουν μετά το χιόνι στο βουνό), το ντόπιο ανθότυρο, αλλά και το γλυκό τσίπουρο (ζαμπέλα) από τις κληματαριές.
Το πλήρες ρεπορτάζ της Π. Γιούλτση στη συνδρομητική ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
http://www.amna.gr/articleview.php?id=3022 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου